بر
اساس آنچه از قرآن کریم به دست می آید هر گناهی قابل بخشش است به جز شرک
ورزیدن به خدا. در سوره نساء آیه 116 آمده است: "إن الله لا یغفر أن یشرک
به؛ خداوند شرک را نمی بخشد". و در آیه 53 از سوره زمر می فرماید: "لا
تقنطوا من رحمة الله إن الله یغفر الذنوب جمیعا؛ از رحمت خدا نا امید نشوید
که خداوند همه گناهان را می بخشد". جمع بین این دو آیه و توجه به سایر
آیات قرآن کریم این نکته را ثابت می کند که خداوند بزرگ همه گناهان انسان
را، کوچک باشد یا بزرگ، در زمان کودکی باشد یا بزرگسالی، از روی علم باشد
یا از روی جهل در صورتی که به دنبال آن توبه واقعی باشد، خواهد بخشید. یکی
از صفات خداوند بزرگ که در دعاها به آن اشاره شده است، تقدم رحمت او بر
غضبش است. بنابر این ما باید همیشه با امید به خدا و فضل و کرم و رحمت او
به زندگی خود ادامه داده و در صورتی که احیانا از فرمان او سر پیچی کردیم،
خیلی سریع به سوی او باز گشته و توبه کنیم تا مشمول عفو و کرم او قرار
گیریم. البته باید توجه داشت که توبه شرایطی دارد.
از شرایط توبه و استغفار:
در حکمت417 نهج البلاغه آمده است: شخصى در حضور امام علیه السّلام
بدون توجه لازم گفت: استغفر اللَّه، امام فرمود: مادرت بر تو بگرید، مى
دانى معناى استغفار چیست؟ استغفار درجه والا مقامان است، و داراى شش معنا
است:
1- پشیمانى از آنچه گذشت،
2- تصمیم به عدم بازگشت،
3- پرداختن حقوق مردم چنانکه خدا را پاک دیدار کنى که چیزى بر عهده تو نباشد،
4- تمام واجبهاى ضایع ساخته را به جا آورى،
5- گوشتى که از حرام بر اندامت روییده، با اندوه فراوان آب کنى، چنانکه پوست به استخوان چسبیده گوشت تازه بروید،
6- رنج طاعت را به تن بچشانى چنانکه شیرینى گناه را به او چشانده بودى، پس آنگاه بگویى، استغفر اللَّه
کویر متین آباد
