عجایب 5 گانه معراج

 

معراج پیامبر(صلوات الله علیه وآله) پرچم و عَلَم انسانیت بر قله معنویّت و شرافت است که توسط گل سرسبد خلقت، و مهربانیِ اهل عالم و اسوه‌ی بندگی خدا انجام شد.
معراج رسول اکرم(صلوات الله علیه وآله) نشان داد که یک انسان کامل می‌تواند مورد دعوت خدای متعال باشد و اهل آسمان همه در برابر او به کرنش و تواضع، عظمت او را ستایش کنند.
در این سفر روحانی و جسمانی که مقصد آن، بالاترین درجه‌ی ممکن بود و در آن خداوند متعال بعضی از نشانه‌های عظمت خود را به دیده‌ی آخرین پیامبرش نشاند، همه‌ی اهل آسمان جواب سؤال خود را دریافتند.

دست های رو به آسمان

خدایـــا! من همانـــم که گــــاه خنــدانم، و گـــــاهی گریــــــان.

گــــاه شـــــکرگـــــــزارم، و گــــــاهی درحـال گــــله کـــــــــردن.

گــــــــــاه بنده ی تـــــوأم، و گــــــــــاهی بنــده ی خـــــویش!
خدای همیشگی ام! من مبتلا به گاه و بی گاه های همواره ام،

بیماری نامتعادل که همیشه به نسخه طبیب خویش عمل نمی کند!

اسیر خویشتنم؛ و گاه و بی گاه های اسارت گونه ام مرا در برگرفته است...

                             معبود آزاده ام!

بندهای گاه ها و بی گاه های زندان تنم را... از هم جدا کن!

مرا به آغوش خویش دعوت کن! که تشنه ترینم به آن...
تمام این گاه و بی گاه های مدامم را، ببخش...

به حق خدایی همیشه پایدارت!

خطا از من است، می دانم

از من که سالهاست گفته ام " ایاک نعبد"

امــــــــــــــــــــــــــا

به دیگران هم دلسپرده ام...

از من که سالهاست گفته ام " ایاک نستعین"

امــــــــــــــــــــــــا

به دیگران هم تکیه کرده ام

امــــــــــــــــــــــــــــــــــــــا

رهایم نکن

بیش از همیشه دلتنگم

به اندازه ی تمام روزهای نبودنم...

خداوندا

دل به تو سپرده ام

مرا به حال خود وامگذار...