امام
محمّد باقر (علیه السلام) در بین برادرانش، خلیفه و جانشین پدرش امام سجّاد
(علیه السـلام) بـود و بـعـد از او بـه مـقـام امـامـت رسـیـد. امـام
بـاقـر (عـلیـه السـلام) در فـضـایـل انـسـانـى و عـلم و پـارسایى، بر همه
برادرانش برترى داشت و نامش در میان شـیعه و سنّى، از همه آنان بلندتر بود و
در مقامهاى معنوى از همه بزرگتر و ارجمندتر بود. در مـیـان فـرزنـدان
امـام حسن و امام حسین (علیهماالسلام ) از هیچ کس مانند امام باقر (علیه
السلام ) علم دین، آثار، روایات، علوم قرآن و انواع فنون و آداب، آشکار
نشد. باقى ماندگان از اصحاب رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم) و
بزرگان تابعین و رؤسـاى فـقـهـا و دانـشـمـنـدان مـسـلمـیـن، ارکـان دیـن و
احـکـام اسـلام را از آن حـضـرت نقل کرده اند و او در فضل و دانش، نشانه
عظیم علما و دانشمندان بود به طورى که در این راستا، ضرب المثل همه شده
بود، نویسندگان و شاعران در وصف او، نثرها نوشته اند و شعرها سروده اند.
((قرظى)) (یکى از شاعران) مى گوید: یا باقِرَ الْعِلْمِ لاَِهْلِ التُّقى
وَخَیْرُ مَنْ لَبّى عَلَى الاَْجْبُلِ ((اى شکافنده و آشکار کننده علم
براى پرهیزکاران! و اى برترین انسانى که برفراز کوهها (ى حجاز) لَبّیک
گفتى!)). و مالک بن اعین جهنى (شاعر دیگر) در تمجید آن حضرت مى گوید: اِذا
طَلَبَ النّاسُ عِلْمَ الْقُرآنِ کانَتْ قُرَیشُ عَلَیهِ عَیالاً وَاِنْ
قِیلَ اَیْنَ بْنُ بِنْتِ النَّبِىِّ نِلْتَ بِذاکَ فرُوعاً طِوالاً
نُجُومَ تُهَلِّلْ لِلْمُدْ لِجِینَ جِبال تُورِثُ عِلْماً حِبالاً
یـعـنـى: ((هـرگاه مردم به کسب دانش قرآن بپردازند، قریشیان جیره خوار
(سفره علم) امام باقر (علیه السلام) هستند و اگر گفته شود پسر دختر پیامبر
(صلّى اللّه علیه و آله و سلّم) در کجاست؟ با این جستجو به شاخه هاى بلند
(علم و دین که وجود امام باقر (علیه السـلام) سـرشـار از آن اسـت) دست
یافته اى، شاخه هایى به بلنداى ستارگانى که نـوربـخـش رونـدگـان شب هستند و
به بلنداى کوههایى که دانش بسیار از آنها سرازیر گردد)).
کویر متین آباد
