من یک شهروند تهرانی هستم. امروز پنجم فروردین 89 ایمیلی را دریافت کردم که در آن به یکی از اصلی ترین عقاید شیعیان، یعنی موضوع کربلا، شبهه وارد نموده اند. با توجه به این که مرکز شما دارای محقّقین و متخصّصین علوم اسلامی است و پاسخ دادن به این انحرافات فکری جزو رسالت شما می باشد، خواهشمندم به این موضوع رسیدگی فرمایید و اطلاع رسانی مناسب را منظور نمایید. توفیق شما را از خداوند متعال خواستارم متن ایمیل ارسال شده به شرح زیر می باشد:
در اولین جمعه ماه محرم همایش شیرخوارگان حسینی و فداییان حضرت علی اصغر علیه السلام در حسینیه حضرت ابوالفضل علیه السلام برگزار گردید در این مراسم که باسخنرانی حجت السلام خوشبخت ومداحی حاج حسین ربانی همراه بود مادران حسینی فرزندان خود را با لباس مخصوص به تاسی از شش ماهه امام حسین علیه السلام پوشانده واز این مراسم استقبال باشکوهی به عمل آوردند
اگر در صدر اسلام فاصلهی بین رحلت نبی اکرم صلواتاللَّهوسلامهعلیه و شهادت جگرگوشهاش پنجاه سال شد، در روزگار ما، این فاصله، خیلی کوتاهتر ممکن است بشود و زودتر از این حرفها، فضیلتها و صاحبان فضایل ما به مذبح بروند. باید نگذاریم. باید در مقابل انحرافی که ممکن است دشمن بر ما تحمیل کند، بایستیم.
این حادثهی عظیم؛ یعنی حادثهی عاشورا، از دو جهت قابل تأمل و تدبر است. غالباً یکی از این دو جهت، مورد توجه قرار میگیرد. بنده میخواهم در اینجا آن جهت دوم را، بیشتر مورد توجه قرار دهم.
1- به وسیله وجود حضرت ولی عصر علیه السلام، بلا از شیعیان دفع می شود. قَالَ صَاحِبُ الزَّمَانِ علیه السلام: «وَ بِی یَدْفَعُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ الْبَلَاءَ عَنْ أَهْلِی وَ شِیعَتِی». و خداى عزّ و جلّ به وسیله من از خاندان و شیعیانم دفع بلا می کند.
(کمال الدین، ج 2، ص 441)
امان اهل زمین
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلّی الله علیه وآله وسلم: «وَ أَهْلُ بَیْتِی أَمَانٌ لِأَهْلِ الْأَرْضِ» و اهل بیت من أمان اهل زمین هستند.
(کمال الدین، ج 1، ص 205)
24ذی الحجة سالروز مباهله و اثبات حقانیت دین مبین اسلام، گرامی باد.
مباهله در لغت به معنای یکدیگر را لعنت و نفرین کردن است[۱]. در روز مباهله بنا بر این بود که مسلمانان و مسیحیان نجران یکدیگر را نفرین کنند، تا خدا آن طرف که دروغگوست، عذاب کند. از ۵۱ طریق روایت شدهاست و شیعه و سنی معتقدند که محمد پیامبر اسلام، علی، فاطمه، حسن و حسین علیهم السلام را با خود به میعادگاه برد و مسیحیان نیز وقتی دیدند وی به قدری مطمئن است که تنها نزدیکترین خویشانش را با خود آورده، بیمناک شدند و پذیرفتند که جزیه بپردازند.[۲][۳][۴][۵][۶]
علامه طباطبایی میگوید: رسول خدا در مقام امتثال این فرمان از «انفسنا» به غیر از علی و از «نسائنا» به جز فاطمه سلاماللّهعلیها و از «ابنائنا» به جز حسنین (علیهما السلام) را نیاورد، معلوم میشود برای کلمه اول به جز علی و برای کلمه دوم به جز فاطمه سلاماللّهعلیها و از سوم به جز حسنین (علیهما السلام) مصداق نیافت و کانه منظور از «ابناء» و «نساء» و «انفس» همان اهل بیت رسول خدا بوده، همچنانکه در بعضی روایات به این معنا تصریح شده، بعد از آنکه رسول خدا نامبردگان را با خود آورد عرضه داشت: «بار الها ایناناند اهل بیت من»، چون این عبارت میفهماند پروردگارا من بهجز اینان کسی را نیافتم تا برای مباهله دعوت کنم.»
حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام از نظر بیان و سخنوری در اوج بلاغت و فصاحت کلام بودند و از جمله بیانات ویِِژه و ناب این حضرت دو خطبه بدون الف و بدون نقطه می باشد؛ که از معجزات آن حضرت است و مشتمِل بر مبانی معنوی بس بلند و معانی دلنواز بس ارزشمند است، که در کتب قدماء فراوان یافت می شود. جهت مطالعه این دو خطبه شریف به ادامه مطلب بروید.