نقطه پیوند دو انقلاب حسینی و مهدوی را می بایست در اهداف مشترک آن ها یافت که همانا، سه هدف عمدة «آگاهی»، «آزادی» و «عدالت» هستند. تا نهایتا عصر ظهور، عصر تجلی جمال حقیقت هستی در آینه عالم امکان و نورافکنیِ ولی الله اعظم بر تمامی جهانیان می شود.
در حقیقت، تمام انقلاب هایی که بر اساس فطرت شکل گرفته اند، در پی تحقق و رسیدن به این سه هدف بوده اند؛ به این معنا که تمامی انقلاب ها در وهله نخست، بر مبنای کسب آگاهی و شناخت حقیقت و نیز وصول و دستیابی به آن شکل می گیرد. در مرتبه دوم، انقلابیون که غالباً با نظام های طاغوتی رو به رو هستند می کوشند تا خود را از سلطه کسانی که هیچگونه حقی در حاکمیت بر انسانها و جوامع ندارند، رهایی بخشند و در نهایت، برای تحقق عدالت در متن جامعه تلاش می کنند. عدالت، گمشده همیشگی انسانِ آرزومند کمال است که این کمال، به ویژه در حوزه مسایل اجتماعی، خواسته انسان و آرزوی دیرین اوست. نقطه پیوند انقلاب حسینی و انقلاب مهدوی را می بایست در سه مفهوم «آگاهی»، «آزادی» و «عدالت» جست.