دهه کرامت و کرامت انسان

کرامت انسان

   به طور کلی انسان در روابط اجتماعی خود با دو جنبه روبروست یا از طریق کرامت برخورد می کند یا از طریق استخفاف و اهانت

   انسان ذاتا دارای کرامت و ارزش جایگاهی است چرا که جایگاه روح خالق است :  فَإِذَا سَوَّیْتُهُ وَنَفَخْتُ فِیهِ مِن رُّوحِی فَقَعُواْ لَهُ سَاجِدِینَ(حجر-29) و جایی که جایگاه روح خداست مستحق سجده است و این دلیل کرامت انسان است لذا خداوند می فرماید : وَلَقَدْ کَرَّمْنَا بَنِی آدَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ و َرَزَقْنَاهُم مِنَ الطَّیِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَی کَثِیرٍ مِمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِیلاً(إسراء-70) خداوند حقیقت انسان را بر بسیاری دیگر موجودات برتری و فضیلت داده؛ بنابراین جایگاهش جایگاه والایی است لذا انسانی که این مقام فضیلت را مراعات نکند در واقع خودش را از مثپقام فضیلت به مقام استخفاف و ذلالت کشانده است، چنانچه نمون های این طلب استخفاف و نتایج آن در قرآن در مورد بعضی از انسانهایی همچون نمرود و فرعون به خوبی قابل مشاهده است.

سفارش امام مهربانی ها

ازحضرت امام رضا (علیه السلام) منقولست که هر که سه روز از آخر ماه شعبان روزه بدارد و به ماه مبارک رمضان وصل کند حق تعالى ثواب روزه دو ماه متوالى براى او بنویسید و ابَوُالصّلت هَروى روایت کرده است که در جمعه آخر ماه شعبان به خدمت حضرت امام رضا (علیه السلام) رفتم ؛ حضرت فرمود که اى ابوالصَّلْت اکثَر ماه شعبان رفت و این جمعه آخر آن است پس تدارک و تلافى کن در آن چه از این ماه مانده است تقصیرهایى را که در ایّام گذشته این ماه کرده اى و بر تو باد که رُو آورى بر آنچه نافع است براى تو و دعا و استغفار بسیار کن و تلاوت قرآن مجید بسیار کن و توبه کن به سوى خدا از گناهان خود تا آنکه چون ماه مبارک درآید خالص گردانیده باشى خود را براى خدا و مگذار در گردن خود امانت و حق کسى را مگر آنکه ادا کنى و مگذار در دل خود کینه کسى را مگر آنکه بیرون کنى و مگذار گناهى را که مى کرده اى مگر آنکه ترک کنى و از خدا بترس و توکّل کن بر خدا در پنهان و آشکار امور خود و هر که بر خدا توکّل کند خدا بس است او را و بسیار بخوان در بقیّه این ماه این دعا را :

اَللّهُمَّ اِنْ لَمْ تَکُنْ غَفَرْتَ لَنا فیما مَضى مِنْ شَعْبانَ فَاغْفِرْ لَنا فیما بَقِىَ مِنْهُ

بدرستى که حقّ تعالى در این ماه آزاد مى گرداند بندهاى بسیار از آتش جهنّم براى حرمت ماه مبارک رمضان(منبع مفاتیح الجناح)

چرایی ماه های حرام

با مرور روایات بر جای مانده از امام باقر و امام صادق (علیهما‌السلام) می‌توان دریافت که منبع اصلی این احادیث پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) است. از این رو این روایات در منابع اهل سنت نیز دیده می‌شود. بنابراین ماه رجب و روایات مرتبط با آن می‌تواند یکی از محورهای مشترک میان مذاهب اسلامی باشد. 
ماه رجب پیش از اسلام نیز دارای حرمت بوده است. پس از ظهور اسلام رجب ماه حرام قرار داده شد تا عمره کعبه بجای آورده شود. البته زیارت امام رضا (علیه‌السلام) در این ماه نیز حسنه عمره را دارد. این ماه دالان ورود به رمضان است.