چهار شرط ظهور حضرت حجت

 شرایط ظهور امام زمان (عج) کدامند؟

شرایط به امورى گفته مى شود که تحقق ظهور وابسته به وجود آنهاست و تا آنها محقق نشوند، ظهورى در کار نخواهد بود. اما علایم و نشانه ها، آن دسته رویدادها و حوادثى است که براساس گفته پیشوایان معصوم، قبل و یا در آستانه ظهور واقع خواهد شد و تحقق هر کدام نوید نزدیک بودن قیام حضرت را مى دهد. براین اساس انقلاب جهانى امام علاوه بر این که داراى علایم و نشانه هایى است که پیش از وقوع آن روى مى دهد، داراى یک سرى شرایط و بایسته هایى است که با تحقق آنها، قیام اتفاق خواهد افتاد. در رابطه با این انقلاب و یا هر انقلاب واقعى دیگر، چند شرط متصور است.

نامه اعتراضی به امام زمان(عج)

پـاسـخ‌هــای زیبــای مـرجع عــالیـقدر به نـــامه گـــله‌منـدانه یـــک دختــر بــه امــام زمــان علیـه‌السلـام

سؤال: این نامه را به امام زمان می‌نویسم و چون ایشان را نیافتم جواب آن را از شما که نماینده ایشان می‌باشیــد می‌خواهــم:

مـن نمی‌دانـم تو کیستـی. شایـد هـم وجـود نداشتـه باشـی. تـوهّمـی باشـی یـا امّیـــدی کــه در نـاامّیـــدی‌هـــای مطلق، بـه آن پنـــاه می‌بــرم. چون اگــر بـه تـو یـقیــن داشتــم در زندگــــی حقیـــقی‌ام جایگـــــاهی داشتــی.

ای امام عصر، ای سرور من، تو مرا از این نفرت فزاینده به در آور... من دیگر نمی‌توانم به پیش بروم... من از همه چیز متنفّرم... هر چه افزون‌تر می‌دانم نفرتم فزونی می‌یابد... و زندگی و جامعه هم مرا به این نفرت تشویق می‌کند... ای امام عصر! من با جنسیّتم بسیار مشکل دارم... من دختری سرکش و گردن‌فرازم... و دینی که تو را به آن می‌شناسم مرا به عصیان می‌آورد. مرا به سرکشی وا می‌دارد. بی‌تعارف بگویم؟ شرمنده‌ام ولی... نفرتم را فزون می‌کند. همه چیزش نه، فقط برخی چیزهایش... دین تو مانند همه ادیان و مانند همه انسان‌ها به جنسیّت من ظلم می‌کند. مرا تحقیر می‌کند... مرا بنده درجه دو می‌داند.

سه ویژگی امام زمان علیه السلام از نگاه روایات

1- به وسیله وجود حضرت ولی عصر علیه السلام، بلا از شیعیان دفع می‏ شود. قَالَ صَاحِبُ الزَّمَانِ علیه السلام: «وَ بِی یَدْفَعُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ الْبَلَاءَ عَنْ أَهْلِی وَ شِیعَتِی». و خداى عزّ و جلّ به وسیله من از خاندان و شیعیانم دفع بلا می کند.

(کمال الدین، ج 2، ص 441)

امان اهل زمین

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلّی الله علیه وآله وسلم: «وَ أَهْلُ بَیْتِی أَمَانٌ لِأَهْلِ الْأَرْضِ» و اهل بیت من أمان اهل زمین هستند.

(کمال الدین، ج 1، ص 205)

امام زمان(عج) ازمنظرقرآن وحدیث قدسی

در قرآن، آیات بسیارى وجود دارد که به شهادت روایات مستند و معتبر، در باره حضرت مهدى (علیه السلام) و قیام جهانى او نازل گردیده است. در کتاب شریف «المحجّة فى ما نزل فى القائم الحجّة (علیه السلام)» که توسط محدث بزرگوار، مرحوم سید هاشم بحرانى و با بهرهگیرى از ده ها جلد کتب تفسیر و حدیث، تألیف گردیده، مجموعاً (132) آیه از آیات کریمه قرآن ذکر شده که در ذیل هر کدام یک یا چند روایت در تبیین کیفیت ارتباط آیه با آن حضرت (علیه السلام)، نقل شده است. در اینجا به ذکر چند روایت در این مورد، بسنده مى کنیم:

1. امام صادق (علیه السلام) در باره قول خداى عزّوجلّ: هو الذى ارسل رسوله بالهدى و دین الحق لیظهره على الدّین کلّه و لو کره المشرکون؛ فرمود: به خدا سوگند! هنوز تأویل این آیه نازل نشده است و تا زمان قیام قائم (علیه السلام) نیز نازل نخواهد شد. پس زمانى که قائم (علیه السلام)به پا خیزد، هیچ کافر و مشرکى نمى ماند مگر آنکه خروج او را ناخوشایند مى شمارد

دو روی سکه ی غیبت امام زمان علیه السلام

غیبت حضرت ولی عصر علیه السلام همچون سکه ای دارای دو وجه است. در یک روی سکه، "امام غائب از نظر" قرار گرفته که در روایات با عبارات ویژه ای غربت و تنهایی ایشان به تصویر کشیده شده است.
عباراتی همچون: اصبغ ابن نباته گوید از امیرالمومنین علی علیه اسلام شنیدم که فرمود: «صاحب این امر آواره، ‌رانده، تک و تنها است.»(١)
امامی که در نهایت حدّ محبت و عشق به بندگان خدا قرار داشته و به هدایت آنها از خودشان حریصتر است. مقام رفیعی که جانشین پیامبری است که در شأن ایشان قرآن این چنین می فرماید:

بانو سوسن؛ وصی حضرت حجت

«این زن بزرگوار به جده معروف شد؛ ولی تنها «جده بودن» سبب شهرتش نشد، مقامی دارد، عظمتی دارد، جلالتی دارد، شخصیتی دارد که نوشته‌اند بعد از امام عسکری علیه‌ السلام «مَفْزَعُ الشّیعة» بود؛ یعنی ملجأ شیعه، این بزرگوار بود. قهراً در آن‌وقت ـ چون امام عسکری علیه‌ السلام 28 ساله بوده‌اند که از دنیا رفته‌اند، علی‌القاعده مطابق سن امام هادی علیه‌ السلام هم حساب بکنیم ـ زنی بین پنجاه و شصت بوده است. این‌قدر زن با جلالت و باکمالی بوده است که «شیعه» هر مشکلی برایش پیش می‌آمد، به این زن عرضه می‌داشت.» شیخ صدوق در کمال‌الدین از احمد بن ابراهیم نقل می‌کند‌: بر حضرت حکیمه دختر امام جواد علیه‌ السلام و عمه امام حسن عسکری علیه‌ السلام وارد شدم؛ و از پشت پرده مسائل خود را با ایشان مطرح کردم. از امامان پرسیدم، یکی‌یکی را شمرد تا رسید به نام حجت امام زمان علیه‌ السلام. پرسیدم: شما ایشان را دیده‌اید یا خبرش را شنیده‌اید؟ فرمود: شنیده‌ام، زیرا ابومحمد (امام عسکری) در نامه‌ای به مادرش به دنیا آمدن حجت خدا خبر داد. پرسیدم: اکنون آن کودک کجاست؟ گفت: مخفی‌شده است. گفتم: پس شیعیان به کجا پناه ببرند؟ فرمود:‌ به جده، مادر امام حسن عسکری. پرسیدم: یعنی به کسی اقتدا کنم که وصی او یک زن است؟ فرمود: آری. شما در این امر به امام حسین علیه‌ السلام اقتدا می‌کنید که در ظاهر حضرت زینب علیها‌ السلام را به‌عنوان وصی انتخاب کرد، و آن‌ چه از امام سجاد علیه‌ السلام از دانش و کرامت ظهور می‌کرد، به حضرت زینب نسبت می‌دادند.

حضرت مهربان!

خدا می‌داند که به‌ واسطه‌ ضعف ایمان بر سر افراد چه می‌آید. خدا کند ظهور آن حضرت با عافیت مطلقه برای اهل ایمان باشد و زود تحقق پیدا کند. مگر امکان دارد عافیت مطلقه بدون ایمان، طاعت و بندگی انجام گیرد؟! خدا به اهل ایمان توفیق دهد که از فِتَن مُضِله کناره‌گیری کنند.[1]

قرآن کتابی است که تمام نور است، و هادی به‌سوی امام علیه‌السلام. امکان ندارد حجت در میان ما نباشد و مردم بدون امام (علیه‌ السلام) باشند. اگر به آنچه در دسترس ماست (قرآن و عترت) عمل کنیم، انتظار فرج جا دارد.

انتظار ظهور و فرج امام زمان (عجل‌ الله‌ تعالی‌ له الفرج) با اذیت دوستان آن حضرت سازگار نیست. دوستان آن حضرت از هر دو طرف در این جنگ [عراق علیه ایران] چند سال است که از بین می‌روند و او می‌بیند و متأثر می‌شود، ولی به‌ حسب ظاهر دستش بسته است، نمی‌تواند کاری بکند.

اما چقدر حضرت مهربان است به کسانی که اسمش را می‌برند و صدایش می‌زنند و از او استغاثه می‌کنند، از پدر و مادر هم به آنها مهربان‌تر است. اگر ما غافل باشیم و دعا و تضرع نکنیم، و همه این بلاها را ندیده بگیریم و کالعدم حساب کنیم، یا آنها را باید مسلمان به‌حساب نیاوریم و یا خود را! و اگر به آنها ترحم نکنیم، کسی به ما ترحم نخواهد کرد.

خیال می‌کردیم که دعای تعجیل فرج، تعلیق به عدم شقاوت دعاکننده است، ولی چنین نیست؛ زیرا اگر حضرت غائب (علیه‌ السلام) ظهور کند مگر انسان از شقاوت بیرون می‌آید؟! ولی ظهور آن حضرت برای مؤمنین فرج و گشایش خواهد بود. وقتی انسان خودش در آب و گِل فرو رفته باشد، اگر عالَم را آب فرا گیرد، آیا او نجات می‌یابد؟! وقتی حضرت ظهور می‌کند می‌پرسد: این کارِ آشکار را چرا انجام دادی؟ معلوم نیست از کارهای پنهانی جست‌وجو کند.[2]

منابع:

1. در محضر بهجت، ج۱، ص ۱۱۹

2. همان، ج۱، ص

ما حاضر نیستیم خودمان را اصلاح کنیم

ما اگر خودمان را درست بکنیم، خدا کافی است، خدا هادی است. ما خودمان را نمی‌خواهیم درست بکنیم، اما از کسی هم نمی‌خواهیم آزار ببینیم. ما اگر خودمان به راه بودیم، در راه می‌رفتیم، چه کسی امیرالمؤمنین (علیه السلام) را می‌کشت؟ چه کسی حسین بن علی (علیه السلام) را می‌کشت؟چه کسی همین (امام زمان علیه السلام) را که حالا هست، هزار سال هست، او را مغلول الیدین (دست بسته) کرد؟ ما خودمان حاضر نیستیم خودمان را اصلاح بکنیم. اگر خـودمـان را اصـلاح بکنیم، به تدریج همــه بشـر اصلاح می‌شوند.