دو توصیه مهم هنگام دعا

امام صادق (علیه السلام) فرمود: «هیچ بنده اى دست به درگاه خداى عزیز جبار نگشاید جز این که خداى عزّ و جلّ شرم کند که آن را تهى بازگرداند تا این که به مصلحت خود چیزی از فضل رحمتش در آن بنهد، پس هرگاه یکى از شماها دعا کرد تا دستش را به سر و روى خود نکشید، آن را پس نکشد». (کافی، ج 2، ص 471)

توشه ای برای آینده

 

«إِنَّا بَلَوْناهُمْ کَما بَلَوْنا أَصْحابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَیَصْرِمُنَّها مُصْبِحینَ وَ لا یَسْتَثْنُونَ فَطافَ عَلَیْها طائِفٌ مِنْ رَبِّکَ وَ هُمْ نائِمُونَ فَأَصْبَحَتْ کَالصَّریمِ»¹

یکی از اصول اساسی ارزش و کرامت انسانی در دین مبین اسلام، احسان و نیکوکاری است. معنای احسان در اسلام دارای معنای وسیعی است که شامل نیکی در گفتار، کردار و حتّی نیّات انسان نیز می شود.

انسانی که باور دارد آنچه در اختیار او است همه جز با لطف و عنایت و خواست خداوند نبوده، و در واقع امانتی است در دستش، بر خود لازم می داند تا آنها را در راه رضایت او مصرف کند و این امانت ها را طبق نظر صاحبش استفاده کند.