دهه کرامت و کرامت انسان

کرامت انسان

   به طور کلی انسان در روابط اجتماعی خود با دو جنبه روبروست یا از طریق کرامت برخورد می کند یا از طریق استخفاف و اهانت

   انسان ذاتا دارای کرامت و ارزش جایگاهی است چرا که جایگاه روح خالق است :  فَإِذَا سَوَّیْتُهُ وَنَفَخْتُ فِیهِ مِن رُّوحِی فَقَعُواْ لَهُ سَاجِدِینَ(حجر-29) و جایی که جایگاه روح خداست مستحق سجده است و این دلیل کرامت انسان است لذا خداوند می فرماید : وَلَقَدْ کَرَّمْنَا بَنِی آدَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ و َرَزَقْنَاهُم مِنَ الطَّیِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَی کَثِیرٍ مِمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِیلاً(إسراء-70) خداوند حقیقت انسان را بر بسیاری دیگر موجودات برتری و فضیلت داده؛ بنابراین جایگاهش جایگاه والایی است لذا انسانی که این مقام فضیلت را مراعات نکند در واقع خودش را از مثپقام فضیلت به مقام استخفاف و ذلالت کشانده است، چنانچه نمون های این طلب استخفاف و نتایج آن در قرآن در مورد بعضی از انسانهایی همچون نمرود و فرعون به خوبی قابل مشاهده است.